Hawai'i, April 2003

Dit is het vakantie verslag van ons bezoek aan Hawai'i: Big Island and Kaua'i. De tekst is reeds eerder per email verschenen, en is herbruikt en soms aangepast of toegevoegd. De foto's zijn ook toegevoegd. Veel plezier met het lezen.

Hier is een overzicht van onze vakantie. Klik op de dag of lees gewoon in volgorde.

Woensdag, 9 april 2003.

We vlogen om half tien 's ochtends van SFO weg. Na een kort vluchtje van 5 uur (net genoeg om alvast de reisgids te lezen), kwamen we op Kona, Big Island of Hawai'i aan.
De eerste indruk werd meteen gevormd door het zonnige weer, maar niet te warm doordat er steeds een lekker briesje waait. De Hawaiianen maken daarvan nuttig gebruik door het hele vliegveld in de open lucht te hebben. Dus ook de aankomst- en vertrekhal en de bagage-afhaalruimte. Er zit alleen een dak boven (op palen) en dat is het.
Gauw de huurauto opgehaald en naar het hotel om in te checken.
Om 1 uur hadden we gezien dat we een prettige kamer hadden in een rustig hotel (zie foto) aan het strand gelegen en toen waren we klaar om de omgeving te gaan verkennen.

NB. Als je je afvraagt hoe het kan dat we om half tien vertrokken, 5 uur vlogen en om 1 uur al in het hotel waren: er zit 3 uur tijdsverschil tussen California en Hawai'i (12 uur dus tussen Nederland en Hawai'i).









Donderdag, 10 april 2003. koffie plantage Bij onze package zat een ontbijt buffet in het hotel elke ochtend, dus daarmee begonnen we deze dag.
Heerlijk uitgebreid met veel keus en voor elk wat wils. Zie ook de foto's: daar zitten we dus, ons uitzicht vanaf de tafel
Daarna zijn we de e-mail gaan opvragen en koffie drinken in het coffee-house dat we de avond ervoor ontdekt hadden.
Aangezien we allebei nogal overhaast op vakantie waren gegaan, hadden we even wat tijd nodig om op gang te komen en aan het idee te wennen.
Bovenaan op ons lijstje stond een bezoek aan een coffee plantation (zie foto).
Er bleek er een dichtbij ons hotel te zitten, dus daar zijn we heen gereden.
Dat was erg interessant en doordat we vroeg waren hadden we een prive-rondleiding. Nog wat extra foto's van wat we zoal tegen kwamen aldaar: Banana spider, Gember bloem en Papaya boom.Painted church


De volgende stap was een autoritje naar Saint Benedictus Painted Church. Een kerkje dat van binnen geheel geverfd is. Hier nog een foto.












Place of Refugee Daarna zijn we doorgegaan naar "The place of refugee". Dit is één van de oudste overblijfselen op Big Island. Foto's zeggen meer dan woorden. Dus hier komen ze: Tempel, Schildpad, Nog een schildpad en een rare boom. Hier dan toch wat woorden. Het is aan de oceaan gelegen en was het verblijf van de eerste koning van Hawai'i. Er staan nog steeds oude paleizen (in onze ogen meer hutten) en tempels.


's Avonds waren we uitgenodigd bij Hans en Michelle (en Valerie en John) voor het avondeten. Ze wonen tijdelijk in een huurhuis, maar het is een erg mooie plek. Hoog met uitkijk over de oceaan vanuit de woonkamer en vanaf het terras. Zie foto en nog één. Het was erg gezellig en natuurlijk werd het veel te laat gezien onze plannen voor de volgende dag. Maarja, nadat zij eind augustus van de Bay Area naar Big Island waren verhuisd hadden we ze niet weer gesproken, dus er was genoeg bij te kletsen.

Erg mooi. Ik zou even moeten na kijken (nog steeds niet gedaan), maar denk dat het de pastoor zelf was die het geverfd heeft........! Dat zou je nu niet meer verwachten van een pastoor he! Maar de functie was toen duidelijk. Voor de mensen die niet konden lezen, die kunnen nog wel plaatjes kijken. Dit is dus eigenlijk de voorloper van het stripboek.







Vrijdag, 11 april 2003.

Mauna Kea De meeste mensen weten het niet, maar Hawai'i heeft 2 enorm hoge bergen: de Mauna Kea en de Mauna Loa. Op de foto hiernaast zie je een krater vlak bij de piek van Mauna Kea. Op de achtergrond de Mauna Loa. De een is het huis van de Godin van het vuur: Pele, de andere van de Godin van het water. Aangezien water en vuur niet samengaan, hebben de dames nogal eens ruzie en dat resulteert in vulkaanuitbarstingen. De laatste is al bezig sinds de jaren '80 (zie zaterdag voor meer informatie over de vulkaan).
Tussen Mauna Kea en Mauna Loa door gaat een weg: Saddle Road, het heeft ook net de vorm van een zadel. Vanaf die weg kun je een wegobservatorium van de wereld is. De weg gaat van zeeniveau naar het bezoekerscentrum op 9100 ft (ca. 3000 m). Als je daar nog niet genoeg last hebt van hoogteziekte, kun je met je auto via een ongeplaveide weg de 8 steile mijlen naar de top afleggen. Daar heb je dan zeker last van hoogtziekte, want dan ben je binnen een paar uur van zeeniveau naar 13700 ft gegaan (ca. 4 km): bonkende hoofdpijn, duizelig, misselijk en in het ergste geval bewusteloosheid. Bij het bezoekerscentrum voelden wij ons nog redelijk, op het hijgen tijdens het praten na (bij elke ademhaling krijg je maar ongeveer de helft van de hoeveelheid zuurstof binnen vergeleken met zeenieveau) en we besloten naar de top te lopen. Acht mijl klinkt kort, maar als je in die 8 mijl een kilometer klimt en het met de helft van de zuurstof moet doen, werkt je lichaam op een gegeven moment niet meer mee. Na 4 uur klimmen, waren we bijna op 7 mijl, maar het ging niet meer. De hoofdijn hadden we beide al een paar uur en toen we ook nog misselijk begonnen te worden, besloten we om naar de weg te gaan en daar een lift proberen te krijgen. Na een half uur wachten op een lift omhoog, werd het erg koud (we stonden tussen de sneeuw) en hebben we maar de eerste de beste auto naar beneden aanghouden. Een erg aardig stel uit Boston (hij oorspronkelijk uit San Jose) nam ons mee. Bij het bezoekerscentrum hebben we ons lichaam wat opgelapt en toen zijn we met onze huurauto alsnog naar de top gegaan.
Zittend in de auto vroegen we ons af waarom we hadden opgegeven, maar toen we boven uitstapten, en wat rondliepen wisten we het weer meteen. Alles kwam weer terug.
Je kunt je nu wel voorstellen dat we over de avond niet veel meer te vertellen hebben. Totslot nog enkele foto's. Boven de wolken,

Zaterdag,12 april 2003.

Eerst hebben we maar eens uitgeslapen en toen ruim de tijd genomen voor een ontbijt. Nog even snel e-mails gechecked en toen naar het zuiden gereden.  (Als je je afvraagt, wat doen die links toch in de vorige zin, dan is het antwoord, dit is de muziek die wij hoorden tijdens de gelinkte activiteiten).

Even een triviant vraag: Wat is het meest zuidelijke puntje van de Verenigde Staten? Nee niet Florida. Dat zeggen de meeste boeken over de US wel. Maar het is Big Island.
Black sand beach

Na wat stops bij mooie uitkijk punten kwamen we bij Black Sand Beach aan. Dit is een strand met zwart maar schoon zand. Erg apart. Foto's zijn hier: Harde wind en Zwartzand. Op het strand lag ook nog een schildpad. Het wordt een kleintje genoemd, maar op de foto kun je zien dat voor nederlandse begrippen het toch nog wel een joekel is.

Daarna zijn we doorgereden naar Hawai'i Volcanoes Natioal Park. We hebben een rondje rondom de grote krater gereden (die is nu niet meer actief)  maar door de regen was het niet aantrekkelijk om veel te stoppen. De foto's zijn ook een beetje grauw. Wel indrukwekkend.

De volgende halte was een grot gevormd door lava. De buitenkant is gestolt en de hete lava binnenin is eruit gestroomd. Dit noemen ze een lava tube.

Vervolgens door gegaan naar het zuidelijkste puntje van het park aan de oceaan gelegen. Eerst een stop gemaakt bij 700 jaar oude rots tekeningen (Petroglyphes en nog eentje).





Vulkaan
De regen was inmiddels gestopt en dus besloten we door te gaan naar het punt waar de lava in de oceaan stroomt. Dit was zeer indrukwekkend. We weten niet of de nachtfoto's gelukt zijn (haha, nu wel, lava langs de weg, meer lava), maar we hadden het gevoel in een filmscene beland te zijn. Zo onwerkelijk om naast 2000 graden Celsius hete lava stroom te staan. De hitte voelt warmer dan rechtstreeks voor een open hete oven te staan. Inmiddels was het donker geworden. En daardoor konden we de lava stroom van bovenaf goed traceren. Op sommige plekken fel oranje strepen tegen een zwarte berg. In de verte zagen we een rode gloed waar de lava de zee in stroomde. Foto's: Meer lava en weg onderbroken.
Je snapt wel dat hier niemand meer woont. Dus het duurde 2 uur voordat we terug waren in de bewoonde wereld. Inmiddels al 10 uur. Snel nog wat gegeten en toen slapen.
Zondag, 13 april 2003.A'kala waterfalls

  Onze laatste hele dag op dit eiland, dus zorgvuldig geplande rondrit om nog gauw een aantal bezienswaardigheden bijlangs te gaan.
We zijn van Kona (westkust) naar Hilo (oostkust) gereden en hebben een stop gemaakt bij de hoogste watervallen van Hawaii. Aangezien dit de regenkant van het eiland is, is hier tropisch regenwout. Nat, groen, begroeid en erg veel vogel geluiden. De begroeiing bestaat uit wat in Nederland kamerplanten zijn, maar dan meters hoog (10 meter of meer). Ook hier moet je nog even wachten op de foto's: Grote kamer planten, bambo, bomen, meer.

Via de mooie weg (scenic 4 miles route) kwamen we bij Hilo.

In Hilo zijn we gestopt om Banyan trees te bewonderen. Dat zijn tropische bomen die luchtwortels hebben. Als de luchtwortels de grond raken, dan ontspruit daar een nieuwe boom. De grootste staat in India en het neemt 10 minuten om er omheen te lopen.
Van Hilo zijn we weer terug gereden via Waimea (Kamuela) (waar Hans werkt) naar Hans en Michelle. Daar hebben we weer een gezellige avond met lekker eten gehad voordat we doorreden naar het hotel.
Maandag, 14 april 2003.

Nu moeten we dan toch onze koffers inpakken. Om half twaalf ging ons vliegtuig. Nog één keer lekker ontbeten en toen teruggereden naar het vliegveld. Auto ingeleverd en ingechecked.  Via een hop op Mau'i doorgevlogen naar Kaua'i. Daar kwamen we om 1 uur aan. Weer een huurauto opgepikt en naar het hotel gereden. We waren wat vroeg, dus nog even wachten voordat we onze mooie kamer mochten bewonderen. Ondertussen was het al ruim lunchtijd, dus dat hebben we lokaal gedaan. Vervolgens nog een hele mooie bikini voor Marjorie gekocht. Eigenlijk een trikini (geen foto's beschikbaar).  We hebben de rest van de middag aan het strand gelegen, wat gezwommen en in de whirlpool gedobberd. 's Avonds niet veel bijzonders (email opgevraagd, maar niemand heeft tijd gehad om te schrijven) en op tijd naar bed.
Dinsdag, 15 april 2003.

Op de kamer ontbeten (we hadden onze eigen roomservice gecreeerd door de vorige avond alvast kleine yoghurtjes en fruit te kopen) en toen een redelijk korte rit naar Waimea Canyon (The Grand Canyon from Hawai'i). Waimea betekent rood zand. Vandaar dat je het op meerdere plekken op verschillende eilanden tegen komt. Je kunt niet in de Canyon rijden, maar wel langs de rand omhoog en dan op verschillende plaatsen stoppen om van het uitzicht te genieten. We konden ook Ni'ihau zien liggen. Dat is een kleiner eilandje voor de kust van Kaua'i. Het eiland is prive bezit van de familie Robinson. Er wonen ruim 200 mensen op in onze ogen een primitive manier. Er is geen electriciteit of stromend water. En er wordt geen bezoek toe gelaten.
We zijn toen terug gegaan naar het hotel en hebben een cocktail gedronken in de lounge met uitzicht op de oceaan.
Helaas was het verblijf te kort om te hiken, maar daarvoor is dit wel een heel geschikt eiland. Omdat we wisten dat we daar niet aan toe kwamen waren we deze dag maar begonnen met 10 km hardlopen langs de kust. Jaja, actief moet je zijn.
NB: De vogel van het Big Island is de "Nene". (Spreek uit : nee nee!). Grappig hè!
NB: Een tweede triviant vraag: Wat is de vogel van Kauai? Nee niet de Nene. Maar de kip. Dat komt omdat ooit op het eiland kippen gefokt werden door Vietnamezen. Na een hevige orkaan waren de stallen verwoest en zijn de Vietnamezen vertrokken. De kippen en hanen zijn gebleven tot op de dag van vandaag en lopen vrolijk en vrij rond.

Woensdag, 16 april 2003.

Vanochtend hebben we uitgeslapen, gezwommen en gebubbeld. Daarna lekker gedouched en de koffers ingepakt.
Om 10 uur waren we al op het vliegveld. Gelukkig maar want onze koffers waren ineens te zwaar. Niet dat dat opgevallen is op de heenweg. We moesten in totaal 10kg minder in beide koffers hebben. Hier is een belangrijke waarschuwing voor iedereen die naar Amerika wil vliegen. Sinds 26 januari mogen je koffers per stuk niet zwaarder zijn dan 50 pounds. (24kg). Wel mag je nog steeds 2 per stuk hebben, dus in totaal 48kg, maar geen van beide koffers mag de 24kg overschrijden. Gelukkig was de grond-stewardes was erg behulpzaam en heeft ons een doosje gegeven. Daarin hebben we de zwaarste spullen gepakt. Alles is aangekomen.


Nightshot